Outback Australie Lenroy Station Wanaaring

Hoi allemaal!

We zijn weer in de bewoonde wereld :D Hopelijk gaat met jullie alles goed?! Met ons gaat het prima :) Na 3 maanden wonen en werken in de outback van Australie, zijn we erggg blij dat we weer tussen de mensen zijn en weer internet kunnen gebruiken!! In af en toe bijna 50 graden, hebben we heel veel nieuwe, vreemde en vooral leuke ervaringen opgedaan.

Op 8 januari werden we, na een aantal sollicitaties, door Chris Cartwright gebeld en uitgenodigd om op een van zijn 3 farms te komen werken. Een Sheep-, Goat- and Cattle Station van 75.000 hectare (ongeveer 50.000 voetbalvelden!) groot, ergens midden in Australie. We wilden graag werken voor ons 2e Working Holiday Visa, aangezien we dan de mogelijkheid hebben nog een keertje terug te komen naar Australië. Voor dit visum moet je 88 dagen specifiek werk doen, ten goede van het land (bijvoorbeeld fruit plukken of werken op een boerderij of 'station'). Ook moet het werk zich bevinden in een van de door de overheid vastgestelde regio's, en die liggen voornamelijk in de outback. Voor ons een superleuke kans om te ervaren hoe het leven in de outback is. Dus we zeiden 'ja' tegen Chris en vertrokken na nieuwe schoenen en véél water te hebben gekocht, vanuit het strandplaatsje Surfers Paradise richting Wanaaring. 1200 kilometer, ongeveer 16 uur rijden, haha 'n hele rit!
Na uuuren rijden werden de dorpjes steeds kleiner. In het plaatsje Walgett vonden we langs de weg een gratis campsite, waar we naast een aantal roadtrain-chauffeurs en kampeerders overnachte. De roadtrains zijn echt mega, met soms zelfs 4 compartimenten. 's Morgens vertrokken we vroeg en na ongeveer 250 km kwamen we aan in Bourke, de laatste plaats waar we konden tanken voordat we de 'real outback' in reden. De omgeving veranderde langzaam in veel rood en dorre bomen en struikjes. Tot nu toe was de weg verhard, maar na Bourke moesten we nog 250 km over onverharde weg. Met maximaal 50 km p/u reden we over het rode zand en de kiezelwegen, niet echt een weg voor een gewone auto! We kregen steeds meer het gevoel van 'middle of nowhere', we zagen geen enkele andere auto en het was snikheet. Na 1,5 uur lag er een hele grote plas water op de weg, waar we niet langs konden rijden. De grond was behoorlijk zacht en zonder 4WD durfden we er niet doorheen te gaan. Het had de dag ervoor flink gestormd (hoorden we achteraf) en we hadden veel geluk dat we weg niet afgesloten was. Na lang twijfelen (terugrijden was niet echt een optie en een omweg is er niet...) zagen we in de verte tot onze verbazing een auto aankomen... haha heel veel geluk want hier rijden bijna geen auto's! Hij reed makkelijk door de plas en overtuigde ons ervan dat het ons zou lukken. Hij bleef wachten tot we aan de andere kant waren. Het ging niet erg makkelijk, we slipte behoorlijk op en neer, maar we haalden het net, oefff! Er leek geen einde aan deze weg te komen en er liepen overal wilde schapen, geiten, koeien, kangoeroes, paarden en emu's over de weg. We reden bijna een emu aan!
Toen we in Wanaaring aankwamen, zag het er vrij verlaten uit. Een superrrklein dorp met een paar huizen, een politiebureau, een pub, een hele kleine supermarkt met postkantoor en benzinepomp en een school, waar om precies te zijn 11 kinderen naartoe gaan! Lenroy Station ligt hier nog 24 km vandaan, dus we moesten nog een stuk over nog meer zand en weer een waterplas waar we gelukkig weer nét doorheen kwamen. Onze hele auto was rood ipv wit! Na een kwartiertje zagen we langs de weg een koelkast staan, de brievenbus van Lenroy Station. Eindelijk :D De buren wonen 35 km verderop, het voelt heel verlaten maar ook gaaf!

Toen we aankwamen zag het huis er behoorlijk verlaten en onbewoonbaar uit, we dachten even dat we op de verkeerde plek waren toen we door de ramen naar binnen keken... We ontmoetten Noel (de 70-jarige vader van Chris), Jonas (een jongen uit Zweden) en Rose (Noel's hond). Zij waren hier sinds 2 weken. Tot november 2013 had er 8 jaar lang een stel alcoholverslaafden gewoond, die het hele huis hebben laten wegrotten en dat was goed te zien haha! Er zijn slechts 2 stopcontacten in het hele huis die het doen, de stroom viel een paar keer per week uit, de badkamer heeft geen vloer, er zitten overal gaten in de muren en ramen, de sateliet (en dus de tv) deed het de 1e maand niet, heeel veel spinnenwebben, we douchten en deden de afwas met rivierwater (niet erg schoon haha) en we dronken regenwater :D Gelukkig hadden we wel een grote keuken en 2 airco's, geen overbodige luxe in 45 graden of meer haha! Na 2 weken waren we al behoorlijk gewend aan deze gekke omstandigheden en voelden we ons steeds meer 'thuis'. We stonden iedere dag rond 06.30 op (veel te vroeg bahhh). Na de lunch was het te warm en waren we meestal vrij. Maart was gelukkig iets minder warm (lees: 35 graden) en 's avonds koelde het lekker af.

De eerste week hebben we vooral de omgeving verkend en een aantal hekken gebouwd en gefixt. Het is een ontzettend groot terrein, waar veel wilde dieren rondlopen, die Chris wil verzamelen en uiteindelijk wil verkopen aan restaurants. Aangezien het terrein de afgelopen 10 jaar slecht onderhouden is, moesten wij er onder andere voor zorgen dat alles weer opgeknapt werd, zoals het huis, de tuin, de goat- en sheep-yards, voertuigen opknappen en nog veel meer! We checkten om de dag 6-mile en 10-mile bore, 2 grote watertanks op 10 en 16 km van het huis, waar de koeien, geiten en schapen kwamen drinken. Ook moesten we er iedere dag voor zorgen dat onze tank met rivierwater vol bleef, zodat we konden douchen! Hiervoor moesten we een pomp bij de rivier startten, 3 km verderop.
Waar we na de eerste week al meer dan genoeg van hadden, waren de vliegen aaahhhh!! Er zaten er soms wel 80 tegelijk om je heen, en dat is niet overdreven! Het ergste was dat ze het liefst op en in je oren, neus, ogen en mond zaten.... Haha dus we maakten een netje voor om ons hoofd, gelukkig hielp dat een beetje, al zag het er belachelijk uit!!

Na een week kwamen er 3 schotse jongens en een Canadese meid bij. Chris kwam langs, vanuit zijn woonplaats Koondrook (950 km verderop) om ons te vertellen wat er moest gaan gebeuren. De jongens waren vooral bezig met fitnessen en veel eten (en we hadden al niet veel..). Het huis was iedere dag een grote rommel en daar houden wij niet zo van haha! We (vooral Noel) werd helemaal gek van hen, aangezien ze vanalles kapot maakten en ontzettend druk en lui waren. Genevive (de Canadese) was een beetje eigenaardig. Ze noemt zichzelf een gypsy en reist al vanaf haar 16e rond. Noel werd al snel een beetje verliefd op haar, heel grappig, hij vroeg haar zelfs mee op date en was graag bij haar in de buurt. Noel is een lieve man en nog erg fit voor zijn leeftijd, maar wel erg slordig, hij ruimt hélémaal niks op. Jonas vertrok 2 weken nadat wij aankwamen, hij had zijn 3 maanden er op zitten. Erg jammer dat hij al wegging, het was een hele gezellige jongen waar we t goed mee konden vinden.

Op vrijdag gingen we af en toe met z'n allen naar dé kroeg in Wanaaring. Er zaten altijd een aantal dikke mannen aan de bar pils te drinken. Precies zoals je het je voorstelt als je aan een pub in de outback denkt, erg leuk om te zien! 15 mensen binnen was druk haha! De kroeg is verlicht met tl-licht :P , ze kijken graag naar American Football en muziek is er alleen als je zelf de jukebox aanzet! Maar toch gezellig gekletst en gepoold met die gekke boeren! We hebben carnaval wel heel erg gemist!! Gelukkig hadden we geen internet, zodat we geen facebook konden bekijken en we hebben ons ook een avond rood, geal en greun geschminkt haha! Noel wist niet wat ie zag! Maar volgend jaar vieren we uiteraard weer in t Limburgse Landj ;-)
Na 3 of 4 weken kregen we 2 pakketjes met allemaal leuke dingen en heel veel lekkers :D Behoorlijk speciaal midden in de outback. Dankjewel paps en mams :)

Wanneer Chris langskwam bracht hij een lading eten mee. Maar aangezien we ver van de bewoonde wereld zaten en het niet erg makkelijk was vers vlees te kopen in het dorp, moesten we af en toe zelf een lam doden om deze vervolgens te fileren, portioneren en in te vriezen. Johan vond dit best wel interessant. Dit klinkt misschien een beetje vreemd, en dat wás het ook de eerste keer, maar de lammetjes gaan uiteindelijk toch ook naar de restaurants. Het was best raar om zo vaak lam te eten en we kunnen nu even geen lam meer zien! We hebben ook een keertje een emu gevangen en gegeten, niet super lekker vlees, het lijkt op paard (oftewel zoervleisj).
De koeien, geiten en schapen die Chris wil verhuizen naar zijn woonplaats moesten wij in dit mega grote gebied allemaal verzamelen door ze samen met Rose, de hond, Johan op een motor en twee 4WD's op te drijven. Best lastig, want het is geen platte vlakte, het staan en liggen overal bomen en struiken waar we doorheen moesten rijden. Daardoor ging er af en toe een band kapot die we dan moesten plakken of vervangen. Nadat we ze allemaal in een kleine yard verzameld hadden, kregen alle schapen en koeien oor-tags, zodat het duidelijk is waar ze vandaan komen. Uiteindelijk verkoopt hij ze aan restaurants. De geiten verkoopt hij iedere zaterdag op een markt in Melbourne.

Tussen alle dieren die we verzameld hadden zat een heel zwak kalfje, dat waarschijnlijk geen melk meer kreeg van de moeder. Een dag later vonden we ook nog een pas geboren lammetje, zijn moeder was overleden. We hebben hen allebei meegenomen naar huis en gaven hen iedere dag melk met een fles. Superrr schattig! Ze waren heel snel aan ons gewend en reageerden alsof wij hun moeder waren. We noemden ze Rambo en Mickey haha!

Na ongeveer een maand ging Genevive ergens anders werken en gingen de jongens terug naar de andere boerderij van Chris, daardoor kregen we een beetje meer rust. Ze hebben de periode van 3 maanden bij Chris uiteindelijk niet afgemaakt. Wij bleven over samen met Noel. Chris bestelde een road-train waar we alle geiten, schapen en koeien op moesten laden. Dat ging niet erg makkelijk, aangezien het wilde dieren waren. We gooiden de schapen letterlijk een voor een in de vrachtwagen! Ook Rambo, ons kalf ging mee naar Koondrook. Het lammetje bleef wel tot het einde bij ons, en aangezien het veel geregend had en het overal groen was kon hij veel eten, dus hij werd iedere week groter en dikker.

Normaal gesproken regent het in zomer in de outback niet veel, het was al 4 jaar geleden dat het had geregend en dat kan voor de boeren bedrijven tijdens de hete zomers heel moeilijk zijn. Gelukkig regende het deze zomer veel en werd het overal steeds groener in plaats van dor. In de tweede maand hebben we in de tuin van Lenroy een grote groente- en kruidentuin aangelegd en de rest van de tuin opgeknapt. Doordat het soms regenachtig of bewolkt was zagen we in de afgelopen 3 maanden ook ontzettend veel mooie zonsondergangen en regenbogen!

Op 18 februari, Astrid's verjaardag, gingen we met z'n drieën een dag naar Bourke, de dichtsbijzijnde grotere plaats, 250 km verderop, 3,5 uur heen en 3,5 uur terug over onverharde weg. Bourke heeft een aantal kleine leuke winkeltjes en er wonen heel veel aboriginals en deze mensen kunnen behoorlijk vervelend zijn, ze passen zich over het algemeen namelijk niet zo goed aan aan de samenleving. In de supermarkt hebben we veeel boodschappen gedaan, waar we weer een tijdje mee vooruit konden:) Toen we terug waren in Wanaaring hebben we een paar pilsjes gedronken op Astrid's verjaardag :D Het was een gekke verjaardag, maar ik zal m nooit vergeten. Een paar dagen na mijn verjaardag kreeg ik een pakketje met allemaal lieve kaartjes van familie en vrienden, dat had ik helemaal niet verwacht, superleuk!!

Op een dag werden we 's morgens vroeg door de buren gebeld of we wilde komen helpen bij het schapen scheren, er was iemand niet op komen dagen. Dat leek ons wel tof! Ze woonden 35 kilometer verderop. We moesten de scheerders helpen met het sorteren van de wol door elke vacht op een tafel uit te spreiden, de slechte stukken eruit te halen en de wol te sorteren in verschillende categorieën. Uiteindelijk werd alle wol in een grote zak geperst van 200 kg. We kregen tussendoor een heerlijke lunch die klaargemaakt was door de vrouw van de schapenhouder. Aan het einde van de dag hadden we ongeveer 500 schapen geschoren en kregen we ook nog $ 135,-! De scheerders brachten ons weer terug naar Lenroy en reden met 100 km per uur over de zandweg, waar wij normaal maximaal 40 rijden haha!

Begin maart kregen we een hele doos schapenharten die ingespoten waren met hondenvergif. Deze moesten wij (en alle andere omliggende boerderijen) verspreiden over ons terrein om dingo's (wilde honden) te vergiftigen. Dit klinkt heel zielig maar het moest gebeuren aangezien de dingo's alle lammetjes, geitjes en kalfjes doden, het is een soort plaag, waar boerderijen veel last van hebben. We hebben 165 stukken opgehangen en na een week waren er al veel weg en zagen we een dingo dood in de bosjes liggen. We moesten de 3 weken erna heel goed op Rose letten en ze kreeg een mondkapje, zodat ze er geen zou opeten.

De laatste week in de outback waren we alleen met z'n tweeën op Lenroy Station, waar de telefoon het een paar dagen niet deed, en we met niemand contact hadden. Begin april zijn we naar Chris's boerderij in Koondrook gegaan, waar we nog een paar dagen voor hem hebben gewerkt, samen met 2 gezellig meiden. 's Avonds rond een kampvuurtje gezellig marshmallows gegeten :D Deze laatste dagen waren vreemd, aangezien Chris behoorlijk chagrijnig was, rare gast! Gelukkig tekende hij gewoon onze papieren voor ons 2e visum.
Op dit moment zijn we in Melbourne waar we voor de komende 2 maanden op zoek gaan naar een appartementje en een baantje. Het regent en is fris, maar dat bevalt wel even goed na die hitte :) Totaal het tegenovergestelde van de outback, spannend en best wel even wennen, maar wel superleuk!

Hopelijk spreken we jullie allemaal snel weer :)

Cheers, xx Jo en As